April 11, 2011
Thomas Struth
(1954 Geldern, Duitsland)
Paradise 32, Rio Madre de Dios, Peru, 2005, C-print, 144 x 171 cm.
Thomas Struth begon met het maken van zwart-wit foto’s van straten en gebouwen. Hierna fotografeerde hij museumbezoekers, waardoor een interactie tussen kijker en kunstwerk zichtbaar werd. Hij maakte gebruik van toevallig composities en wachtte ‘tot het beeld zichzelf geschapen had’. In 2007 fotografeerde Struth een serie van gesloten locaties, zoals kernreactoren of een raketbasis. Hiermee wil hij mensen bewustmaken van de sporen die de technologische ontwikkelingen nalaten.
Op de Paradise foto’s is de jungle in Australië, Japan, China en California te zien. Struth vindt zijn benadering van deze foto’s nieuw, omdat hij dit keer niet theoretisch maar schilderachtig, gevoelsmatig te werk ging. Net als zijn eerdere foto’s zijn het onbewuste plekken. Het zijn complexe beelden met een weelde aan begroeiing, waardoor hij niet een enkele vorm geïsoleerd kon fotograferen. Ditmaal hebben de foto’s geen sociaal-culturele context, zoals in zijn eerdere foto’s van mensen in musea. Struth vindt dat de Paradise foto’s een meditatieve werking hebben. Ze bieden als het ware een lege plek voor innerlijke stilte en dialoog. Volgens Struth moet je deze stilte kunnen waarderen om met jezelf en anderen te communiceren. Hij ziet deze foto’s niet in eerste instantie als natuur, het gaat om de onderliggende toon. Deze foto’s gaan eerder over het verstrijken van de tijd en het menselijk bewustzijn. Het is een metafoor voor leven en dood.
